Duidelijk is het verschil in cultuur wel.......... Zo open en “gezellig” als Nederlanders kunnen zijn, zo gesloten en geserveerd zijn de Fransen. Al van jongs af aan wordt het eigen initiatief onderdrukt, de wil van de juf is wet, meedenken, inleven of je verplaatsen in een ander zit niet in deze volksaard verweven. Opstaan en iets naar je toe trekken, nieuwe initiatieven ontplooien of gewoon je nek uitsteken, echt niet. Niet dat men niet vriendelijk is, absoluut niet, maar het blijft zo verschrikkelijk kabbelen. Een beetje de diepte in, een gesprek over wat meer dan het weer of andere zeer algemene zaken blijft moeilijk. Ik word (als redelijk directe dame) dan ook af en toe geschokt aangekeken als ik ik puur uit interesse b.v. vraag of men nog op vakantie gaat en waar naar toe (er zouden immers geldzorgen kunnen zijn er daar mag je al helemaal niet dus ook niet indirect naar vragen....) Ik vind het moeilijk het wikken en wegen bij ieder woord, dat zit niet in mijn karakter (understatement) Bij Janna en Mina worden directe vragen gelukkig nog als schattig beschouwd, maar ook zij gaan er tegenaan lopen.

Gelukkig krijgen ze “hoe het hoort” hier in Frankrijk al vroeg met de paplepel ingegoten, regelmatig krijg ik complimenten over de volgzaamheid en beleefdheid van de meisjes. De grenzeloosheid, de drang tot ontdekken en uitvinden ligt toch wel in hun Hollandse karakters verweven, sterker nog het zijn vooral de jongetjes die graag komen spelen met Janna en Mina, dat zijn tenminste stoere meiden. Ze staan voorop als het gaat om een tak afzagen, lekker in de modder kledderen en er taartjes van bakken of een fietswedstrijd waarbij het tempo mijn haren doet reizen........

Toch geloof ik wel dat kinderen duidelijke regels en kaders nodig hebben om goed te kunnen functioneren, een vrije opvoeding is niet echt mijn ding. Soms kost me dit zeer opgetrokken wenkbrauwen van onder meer mijn eigen echtgenoot als ik weer voor de zoveelste keer hamer op tafelmanieren/beleefdheidsvormen en gewoon luisteren na één keer vragen........... En deze eer komt niet alleen mij toe, het strenge schoolsysteem is daar ook zeker debet aan. De teugels kunnen altijd nog worden gevierd, de vreugde is uitbundig wanneer dat een keertje gebeurd, het is dan een extra leuk feestje.
En ook op school begint het verschil in zijn steeds meer op te vallen. Reden te meer om het zelfbewustzijn van de dames nog eens een extra boost te geven. Met name Mina is een zeer gevoelig meisje wat zich alles erg persoonlijk aantrekt, ze gaat snel twijfelen of mensen haar wel leuk genoeg vinden, wurmt zich vervolgens in allerlei bochten om in de smaak te vallen en is intens verdrietig als dat niet lukt en ze wordt buitengesloten. Bij Janna lijkt het allemaal wat makkelijker te gaan, maar ook daar kan het schijn zijn die bedriegt. Misschien heeft zij nog wel meer helpende handjes van paps en mams nodig, want zo heftig als de emotie bij Mina opkomt, zo snel zakt deze ook weer weg, terwijl bij Janna het onderhuids flink kan blijven doorzeuren. Janna kiest ervoor om zich terug te trekken, op je eigen gezelschap kan je ten slotte het meest vertrouwen, dat heb je in de hand en zo kan jij zelf de regels van het spel bepalen.

Buitenschoolse activiteiten…………
Na twee zaterdagen weer waardeloos te hebben getennist, besloten we mede door de te leuke flyer die in de bus viel, dat de meisjes naar de circusschool mochten op zaterdagochtend. Maar beiden op dezelfde tijd, dus kiezen. Dat was geen moeilijke kan ik je vertellen, wat een leuk initiatief! Iedere zaterdagochtend gaan de dames samen met pappa naar Argentat om daar op een grote bal te lopen, over een koord te balanceren of alle bordjes in de lucht proberen te houden. Goed voor hun motoriek en weer eens wat anders. Dit samen met de balletles op woensdag maakt dat ook wij zijn bezweken voor de “druk” van de clubjes. Met liefde en ook absoluut te betalen, sporten wordt hier aan alle kanten gesubsidieerd, dus de dubbele ouderbijdrage in dit geval is zeker te doen.

Sinds het begin van dit schooljaar zijn de tijden aangepast. Waar ze vorig jaar op de woensdag de hele dag vrij waren is dat nu toch ook een schooldag geworden. Een halve, net als in Nederland, dus de balletles kan 's middags gewoon gevolgd worden. En dan aansluitend naar de film, jippie, wat een heerlijke middag. We proberen er iedere keer een feestje van te maken want wat gaat de tijd toch ontzettend snel. Ik zie twee jonge dames als ik naar ze kijk, twee zelfstandige ondernemende wezentjes die zich uitstekend weten te vermaken. Nog even en ik word overbodig. Gelukkig is het nog niet zover en is mamma's schoot nog steeds het fijnste plekje, ik ben een mamatrasje zoals Mina mij noemt, lekker zacht en rond.

Ook daardoor voel ik me gesterkt in mijn soms wat strenge optreden, ze zijn dol op me en daar ik niet hun vriendin maar hun moeder ben, hoef ik me ook niet in allerlei bochten te wringen om maar aardig gevonden te worden. Ze voelen de onvoorwaardelijke liefde van ons allebei en durven daarom de grenzen op te zoeken en daar soms ook over heen te gaan, gelukkig is slechts een kleine stemverheffing of een vermanende blik nodig om ze weer tot de orde te roepen.

Op vakantie…………
Eindelijk was het zover, we gaan op VAKANTIE! Na drie jaar niet weg te zijn geweest, ja naar Nederland maar met alle “verplichte” nummers die daar worden afgedraaid heb je niet echt een gevoel van ontspanning en uitrusten. Nu stond er 10 dagen zon, zee en strand op de planning met als surplus het waterpark met allerlei glijbanen en golfslagbaden. Omdat we hier het hele jaar door zorgen en verzorgen hadden we besloten om voor de all- inclusive formule te gaan, nu zouden wij eens op onze wenken worden bediend. Weken van voorpret, hoeveel boeken neem je mee, wat trek je voor kleding aan, welke factor zonnebrand heb je nodig in November? En daar gingen we, eerst met de auto naar Nederland, vliegen vanaf Amsterdam bleek de beste optie te zijn (en ook meteen goed te combineren met de opa's en oma's) naar Lanzarote.

Al meteen bij uitstappen sloeg de welkome warmte van 27 graden over ons heen, strakblauw met een stralende zon, dit werd vast een topvakantie. Ons vakantiepark werd goedgekeurd, het zwembad meteen ingewijd en de glijbanen moesten allemaal worden uitgeprobeerd. Terwijl pappa en mamma zich languit op de bedjes installeerden genoten we alle vier. Janna en Mia werden gelijk ontdekt door de huisfotograaf en de beste man kreeg omdat het bij Patrick ging kriebelen, een aantal uur privéles en heeft de rest van de tijd zijn flitser niet meer losgelaten. Boeken zijn er verslonden, overuren zijn er gemaakt qua slaap terwijl de zon hoog aan de hemel stond. Iedere dag konden we aanschuiven en de meisjes deden hun dansjes bij Timi in de minidisco. Ook de georganiseerde rondrit over het eiland viel in de goede smaak, kortom een geslaagde vakantie.

Toch is het niet ons ding, zoveel mensen bij elkaar......... Of het nu komt door de weidsheid van het wonen hier, of omdat (hoe belegen klinkt dat) we ouder worden, ik geloof toch dat we de volgende keer onze eigen boterham smeren op het moment dat het ons uitkomt. Dat we kiezen voor het restaurantje dat past bij onze smaak en het zonnebedje op het strand dat wat verder ligt maar daardoor meer privé. De opzet van deze vakantie is zeker gelukt, lekker weg met z'n vieren en vooral veel uitrusten en lol maken, volgend jaar alleen in een leuk huisje in een baaitje.

Maar de batterij is weer een beetje opgeladen, het hoofd is wat leger en heeft ruimte voor nieuwe ideeën, dus aan de slag. Met een lange, koude winter voor de deur richten we ons wat meer naar binnen, geven we de huisjes weer een nieuwe lik verf, komt er een apart WIFI hok en gaan we er met frisse moed tegenaan. Want ook al zijn er nu geen gasten, winter is voor ons niet achterover zitten..... Nu is het de tijd om te leren van het afgelopen seizoen, aan te passen en te herstellen waar nodig, gelukkig in ons eigen tempo met genoeg ruimte voor de hartzaken.

De meisjes dartelen vrolijk om ons heen en zorgen voor heerlijke momenten, ze groeien gestaag door en leren iedere dag. Ook wij want op de vraag of een klasgenootje de volksdansles die op school werd gegeven goed kon bijhouden, antwoordde Mina “mam zijn vader is boer, natuurlijk kan hij de Bourré dansen..............”. Daarna werden we getrakteerd op een rondedansje door de keuken, met natuurlijk de gratie van een balletdansers.
Ik wens jullie allen hele fijne feestdagen met iedereen die je lief is, een vrolijke Franse groet,

Babs Mollema